Sanatçı, renk ustası sayılan Poussin (Pusen) ve Chardin (Şarden)’den yaptığı kopyalar ve çıplak figür etütleriyle resim çalışmalarına başlamıştır. 1898’de Londra’ya gitmiş, orada Turner (Törnır)’ın sulu boya resimlerinden etkilenmiş, yeni izlenimcilerin resim anlayışını kendine yakın bulmuştur. Cezanne, Van Gogh ve özellikle Gauguin’in rengi düz yüzeyler hâlinde kullanması ve çizgiyi kontura dönüştürüp bırakması, Matisse’in resim anlayışını oluşturmada önemli rol oynamıştır.
Renk, biçim ve çizgi, Matisse’in resimlerinin ana unsurlarıdır. Resimlerinde yoğunlaştırılmış saf ve temiz renklerle öyle bir denge oluşturmuştur ki hiçbir renk diğerini etkilemez. Renk duygusu son derece gelişmiş olan sanatçının eserlerinde biçim ve derinlik ortadan kalkmış, renk, ana öge olarak resimlerinde yerini almıştır. Birçok kez Doğu’ya seyahat eden sanatçının eserlerinde Doğu halılarının arabesk etki uyandıran izleri görülmektedir.
Neşe, ferahlık ve renk, Matisse’in çoğu resminin ana özelliğidir. Sanatçı, resimle ilgili görüşlerini şu sözlerle anlatmıştır: “Bir resimde, kelimeyle belirtilebilen ya da daha önce belleğimizde kalan hiçbir şey olmamalıdır. Bir resim, kendine özgü bir organizmadır; ben onun tasvir ettiği şeyi unuturum. Önemli olan hatlar, biçimler ve renklerdir.”
“Kırmızı Uyum, Dans, Kırmızı Balıklı Ölüdoğa, Pembe Çıplak, Kemanlı Oda” ve “Müzik”, Matisse’in önemli eserleri arasında sayılabilir.
Kaynak: Çağdaş Dünya Sanatı, MEB, 2012.
